Uit ons vel springen, op iemands huid zitten, iemand de huid vol schelden, de schizofreen als een ‘levend gevilde’ (naar het woord van Oury), goed in zijn vel zitten,… het vel en de huid zijn duidelijk ingeschreven in onze taal, als metafoor voor een subjectieve beleving of een bepaalde verhouding tot de ander. Omgekeerd is het even duidelijk dat de taal zich inschrijft op de huid zelf: met woorden of beelden in het geval van tattoos, in de automutilatie als een reële inkerving van wat uit het letterlijke spreken is geduwd, in de vorm van dermatologische symptomen, …

Het rechtvaardigt zonder twijfel de omschrijving van de huid als strijdperk, al moeten we er ook aan toevoegen dat deze arena niet alleen de agressieve drift betreft, maar evengoed de erotische – met alle esthetische registers die daar bij horen. Het stelt ook onvermijdelijk de vraag naar het belang van de blik in dit alles: wat moet gezien worden, wat wordt angstvallig verborgen,…? Of ook: wat is buitenkant en wat binnenkant? De temporele dimensie is evenzeer in heel verschillende registers aanwezig: gaande van de onuitwisbare fixatie van woorden of beelden op de huid, over de onmiskenbare culturele veranderingen in de houding ten aanzien van tattoos, tot de klinische ‘invariant’ van de automutilatie.

Hoog tijd dus om een studiedag te wijden aan de huid als strijdperk, met in de arena een aantal sprekers die dit vanuit verschillende klinische en culturele kanten zullen belichten. Het belooft een boeiende studiedag te worden: allen welkom dus (tattoo wel niet inbegrepen)!